یا جابر العظم الکسیر

دو هفته ای میشود که میخواهم این نامه را بنویسم،هی مینوشتم ، هی پاک میکردم، هی مینوشتم، هی پاک میکردم..

این نامه نیل است، نیلی نیلی رنگ و من نامه نویسی که قلمم اعجاز موسی ندارد و فقط به این امید دل به این نیل خروشان نیلی میزنم که میدانم دستم را رها نمیکنید..

خانم شماره پانزده، سلام!

من فکر میکنم شما طعم بی مادری را چشیده باشید، بی مادری درد است ،داغ است، نمیدانم به جای بی مادری باید چه کلمه ای بگذارم، بی مادر بودن یک جور هایی یتیمی است، اما فقط یتیمی نیست، از یتیمی خیلی بیشتر است، یعنی آدم که بی مادر میشود، یتیم هم میشود، پدرها بعد از رفتن مادر ها هیچ وقت شبیه پدرها قبل از رفتن مادر ها نمیشوند، می شکنند، آب میشوند، میسوزند.

 خانه بی مادر در و دیوارش میشود اندوه، نمیدانم این چه رازی ست بین در و دیوار خانه و مادر که قلب آدم را به آتش میکشد اما میدانم خانه که بی مادر بشود تک تک در و دیوارهای آن میشوند روضه خوان.

مادر نخ تسبیح خداست در خانه، نباشد هیچ کس و هیچ چیز سر جایش نمی ماند، هر کسی میغلتد گوشه ای و زانوی غم بغل می گیرد،همه کار ها میریزد بهم..

این روزها همه داغدار مادریم، داغدار مادر و غصه دار پدر ، گرچه مادرمان زهرا "س" در آتش بود، اما دیدیم پدرمان علی ،ع" چگونه سوخت، این روزها از در و دیوار خانه هایمان اندوه میبارد ، نخ تسبیح دنیا پاره شده است و در عرش خدا غوغاست.

بعد از مادر بود که همه چیز ریخت بهم، بعد از مادر قرآن ناطق را در محراب کشتند، بعد از مادر جگر ولی خدا را پاره پاره کردند ، و بعد از مادر همه محرم های دنیا شروع شد.. اربا اربا شروع شد.. سه شعبه شروع شد..مشک پاره پاره شروع شد..گوش بی گوشواره شروع شد..قصه ی پر غصه ی شام شروع شد.. "لا یوم کیومک یا اباعبدلله " از همان روز های بی مادری شروع شد..

اصلا همین روزهای طولانی و جان فرسای فراق نیز از همان روزها منشاء میگیرد..

چه نسل ها به پریشانی گذشت و چه قرن ها به حیرانی، چه سر های بی گناهی به نیزه رفت و چه خون ها که ریخت بعد از کشتن مادر.

 اصلا همین است، زن با یک دست گهواره را تکان میدهد، با دست دیگرش دنیا را.

مادر، سرور زنان عالم بود و این گونه دنیا را تکان داد، بعد از ایشان نیز هر زنی به قدر شباهتش به ایشان دنیا را عوض میکند الی یوم القیامه..

آیینه ی تمام نما یش هم میشود زینب کبری "س" ، نمونه های دیگرش هم میشوند مادران عزیز شهدا، راستی اگر مادران شهدا، شهدا را یک سری آدم بی قید و بند تربیت میکردند الان وضعیت چطور بود؟ حزب الله چطور بود؟ اصلا چیزی به نام بیداری اسلامی شکل میگرفت؟ اگر مادر و عمه بزرگوار امام خمینی نبودند الان زیر یوغ کدام شاه بودیم؟

بعله.. این که میگویند زن با یک دست گهواره را تکان میدهد و با دست دیگر دنیا را بیهوده نیست!

این روز ها گرچه از داغ مظلومانه رفتن مادرمان میسوزیم اما مادر با رفتنش به ما خیلی چیزها نشان داد، خودش سوخت اما راه را روشن کرد، دوست را نشان داد، دشمن را نشان داد، حق را نشان داد،باطل را نشان داد.

مادر ما تا ابد زنده است و تا ابد دنیا را تکان میدهد..

خانم شماره پانزده!

میدانم شما هم از آن خانم هایی هستید که می آیید و معادلات ابرقدرت های غرب و شرق را میریزید بهم، دنیا را تکان میدهید، دنیا را قشنگ میکنید، انسان میسازید، رنگ تازه میزنید به در و دیوارهای خاکی دنیا!

دعا کنید ما هم شبیه مادرمان زندگی کنیم، شبیه او انسان بسازیم ،شبیه او راه را نشان بدهیم و شبیه او از این دنیای کوچک کوچ کنیم و برویم جایی که باید..

دختر دلتنگ کوچکتان

نامه نویس

#سیصدوسیزده_نامه 

@sisadosizdahname