سیصد و سیزده نامه:

#نامه_هفتم

نمیدانم لباستان چه رنگ و مدلی دارد؟ یک پیراهن و شلوار ساده است یا عبا و قبای طلبگی یا کاپشن و شلوار ورزشی؟نمیدانم کفشتان از این کتانی های مارک خیلی گران است یا یک دمپایی ساده ی خاکی؟نمیدانم کوله پشتی تان پر از عکس و پیکسل است یا ساده ی ساده یا اینکه اصلا کوله پشتی ندارید؟نمیدانم سربند بسته اید و چفیه مشکی انداخته اید و زیرلب آرام آرام ذکر میگویید یا هندزفری در گوش چیزی زمزمه میکنید و میروید؟نمیدانم چند متری کربلایید،کدام عمود؟کدام موکب؟کدام شهر؟

راستش من خیلی چیزها را نمیدانم،چیزهایی هم که میدانم انقدر محدود و ناقص است که گاهی فکر میکنم شاید اصلا نباید بگویمشان..

مثلا من فکر میکنم شما حواستان به همه هست،کوله پشتی خیلی ها را برایشان آورده اید،کودکان خسته را بر دوش گذاشته اید،با یک شکلات و یک کمی لبخند غرغرهای یک کودک چهار_پنج ساله را آرام کرده اید،شاید هم کلام پیرمرد عصا به دست تنهایی شده باشید یا به یک خارجی که از عربی و فارسی هیچ نمیداند کمک کرده باشید تا مشکل تلفن همراه ش را حل کند..

من فکر میکنم شب ها کم میخوابید،اگر داخل موکب جا نباشد جایتان را به بقیه میدهید،شاید شب ها موکب به موکب سر میزنید و پتوهای کنار رفته را دوباره روی زائران می اندارید،شاید می ایستید و کمک به موکب داران دست تنها ظرف میشویید یا کمک میکنید پذیرایی فردایشان را آماده کنند،حالا که دارم فکر میکنم شاید کار شب هایتان خیلی سنگین تر از روزهایتان باشد،اصلا شب ها را برای خواص گذاشته اند،روزها که همه بیدارند..

دست اندیشه ام کوتاه است،قلمم قد نمیدهد خیلی چیزها را بنویسم،من جامانده چه میدانم اربعین یعنی چه؟من جامانده چه میدانم دستگاه امام حسین"ع" یعنی چه؟ من جامانده چه میدانم یار امام زمان"عج" یعنی چی؟ من جا مانده چه میدانم آقای شماره هفت یعنی چه؟

آقای شماره هفت،سلام!

سفرتان بخیر،از کربلا چه خبر؟

اگر از احوال ما جویا شوید باید بگویم با ما ملالی هست عمیق، به نام جاماندگی و آه از جاماندگی که معجون حسرت است و عشق و عطش و سوز و آتش..

نمیخواهم وقتتان را زیاد بگیرم که میدانم خیلی خیلی کار دارید،فقط چندتا خواهش دارم

یکی اینکه کاش به جای ما جامانده ها نیز چند قدمی بردارید و اگر در مسیر به محضر حضرت صاحب مشرف شدید از طرف ما هم یک کمی نگاهشان کنید،بگویید ما هم خیلی دلمان میخواست در این گردهمایی بزرگ زمینه ساز ظهور شما شرکت کنیم،اما... نشد..

یکی دیگر هم اینکه کاش وقتی نگاهتان به گنبد طلای ارباب افتاد دعا کنید زیارت اربعین سال بعد نصیب همه مان بشود که ورای حد تقریر است شرح آرزو مندی..

با بغض و حسرت و شوق و آرزوی فراوان

نامه نویس جامانده

#سیصدوسیزده_نامه